De 2e en oranje boom gaat over het recht om te voelen en te genieten. Ik zie en hoor vaak om me heen dat we streven naar een blij en gelukkig leven, dat we succes hebben en dat het ons voor de wind gaat. Als het even wat minder gaat, willen we dat al snel oplossen. Hierdoor zeggen wij eigenlijk tegen onszelf en de ander dat het niet oké is om je verdrietig, boos of ongelukkig te voelen. Wij vergeten de dualiteit. Zonder donker geen licht, zonder regen geen zonneschijn, zonder verdriet geen blijdschap.
Uiteraard is het prettig om zo veel mogelijk als levensgenieter door het leven te gaan, vergeet alleen niet dat het menselijk is dat je ook een stemmetje in je hoofd hebt (de martelaar) die je vertelt dat je het niet goed genoeg doet, dat het beter kan, sneller, anders, dat je van alles moet.. Of dat soms de rebel in jezelf opstaat en je je afzet tegen de gevestigde orde en je vooral bezig met wat je niet wenst.
Dit doe ik, jij en wij allemaal en ook dat hoort bij ons en dat is helemaal oké.
Weet dat je ieder moment de keuze hebt om te genieten van alles dat je voelt en meemaakt.
Focus je niet op gisteren of morgen, niet op net of straks, focus je op dit moment.
Ik kijk met een glimlach op mijn gezicht nog even terug op datgene dat we hebben geleerd van de boom met de rode vruchten. Ondertussen staan de kinderen te popelen en glunderen voor mijn deur om bezig te gaan met de boom met de oranje vruchten. Wij lezen het verhaal over de oranje boom en leren dat je kan genieten van alles dat je voelt en meemaakt en dat je van iedere dag een feestje kan maken.
Wij hebben het over emoties en gevoelens. Wij tekenen verschillende smileys en bedenken situaties waarin wij de verschillende emoties hebben ervaren. Mogen de verschillende emoties er zijn? Mag je verdrietig, boos en bang zijn van jezelf? Of zit er een tijdslimiet op en ‘moet’ je snel weer door, ‘sterk’ zijn en de draad weer oppakken.? Wat is dat eigenlijk “sterk” zijn? Waar word jij heel blij van?
Mooi om te zien hoe kinderen hierop reageren, zo noemt een kind dat hij van de zwemlerares niet mocht huilen. Hij geeft aan dat hij soms gewoon even moet huilen en even niet kan en wil stoppen. Dus ik huil gewoon.
Ik vraag mij weleens af, waarom willen wij als volwassenen het verdriet of de boosheid van een kind oplossen? Wanneer ik verdriet heb, vind ik het erg pijnlijk dat ik of anderen dit willen stoppen. Het voelt als onderdrukking. Het is net als een bal die je met weerstand onderwater drukt, wetend dat hij na een tijdje met een grotere kracht weer naar boven komt. Geef ruimte en erken de emotie van een kind, je hoeft niets te doen, behalve er te zijn.
De kinderen ontdekken dat je in 1 situatie meerdere emoties kunt voelen, dat emoties snel kunnen afwisselen en dat je soms helemaal niet weet wat je precies voelt. Zo vertelt een van de kinderen dat ze bij het overlijden van haar oma blij en verdrietig tegelijkertijd is. Ze mist haar opa en oma en tegelijkertijd is ze heel blij dat ze op een liefdevolle plek zijn zonder pijn.
We leren ook dat je ondanks alle gebeurtenissen in je leven de keuze hebt om van iedere dag een feestje te maken. Dit door te genieten van de kleine dingen die er zijn, hoe klein soms ook. Zonder dat ik dit van te voren bedenk, sluiten we dit thema altijd af met veel lol en genieten we samen van een spel die we spontaan spelen, van een mooi verhaal dat door een van de kinderen wordt verteld of door lekker samen te dansen op een liedje.
Wij kunnen zoveel van kinderen leren. Zij kunnen het ene moment over een verdrietige situatie praten, dit even echt voelen en vervolgens lachen ze intens om een grap van een ander. Zij kunnen als geen ander focussen op het moment, op nu. Kijk maar eens goed naar ze.
Hoe zit het bij jou? Geniet jij van alles dat je voelt en meemaakt?
Wij zetten onze reis weer voort, de volgende keer ontmoeten wij de gele boom met het thema: super mega goed. Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties